Nurkowanie pod lodem

Flora i fauna Morza Barentsa jest bogata, większość okazów jest dużych rozmiarów, szczególnie krab królewski, przesiedlony z Kamczatki. Ponadto występują: krab pospolity, duży krab pustelnik, niezliczona ilość rozgwiazd, wiele odmian jeżowców, ukwiałów, ślimaków, muszli, które masowo zalegają na dnie morza.

Spośród 114 gatunków ryb żyjących w Morzu Barentsa, najważniejszymi są: dorsz, plamiak, śledź, karmazyn, zębacz, flądry, halibut. Podczas wyprawy obserwujemy niepowtarzalne zjawisko – migracje i okres godowy krabów, być może uda nam się spotkać samice, które w okresie godowym zrzucają pancerz. Są wtedy noszone w ramionach przez dorosłe samce. Zjawisko jak do tej pory bardzo rzadko udokumentowane przez podwodnych fotografów. Spośród ssaków występują tu, m.in.: niedźwiedź polarny, nerpa obrączkowana, lodowa foka grenlandzka, wieloryb grenlandzki.

Na Morzu Białym czekają nas niesamowite nurkowania pod lodem. Morze Białe – jako jedno z nielicznych – przez okres zimy pozostaje pokryte lodem. Lód ten posiada całkiem inną strukturę niż lód na jeziorach w wodzie słodkiej. Ale nawet pod lodem i w zimie morze zaskakuje różnorodnością biologiczną.

Zobaczymy lasy brunatnic, w których żyje wiele zwierząt, w tym ryby, rozgwiazdy i jeże morskie, kraby, meduzy, jaskrawe zawilce morskie i miękkie koralowce, gąbki, kraby pustelnicze, krewetki, dorsze, sumy i foki.

Morze Białe – znajduje się pod kręgiem polarnym, na północy Rosji. Dawniej było dużym jeziorem polodowcowym, ale wraz ze wzrostem poziomu wody w światowym oceanie, słona woda Arktycznego Oceanu zaczęła zalewać te obszary. Maksymalna głębokość to 347 m, średnia głębokość 67 m. Widoczność pod lodem to 20 nawet 30 m. Zasolenie wody wynosi 25 promili, dlatego temperatura wody pod lodem może osiągnąć -2 st. w okresie zimowym. Specyficzne formacje lodowe powstają przez połączenie kilku czynników – reliefu stref przybrzeżnych, pogody, prądów, a także odpływu i przepływu charakterystycznych dla Morza Białego. Na Morzu Białym poziom wody w ciągu doby jest zmienny – około 2 metrów poziomu wody pomiędzy przypływem i odpływem. Pływy występują co 12 godzin. Lód wznosi się i opada wraz z wodą i kiedy napotyka powierzchnie skalne, przymarza do nich. Potem łamie się i przymarza znowu. W rezultacie lód przy pionowej ścianie skalnej pod wodą może osiągnąć kilka metrów grubości.

Morze Barentsa – skrajne morze Arktycznego Oceanu, znajdujące się za kręgiem polarnym, pomiędzy północnymi brzegami Europy (Norwegia, Rosja), a wyspami Nowa Ziemia, Ziemia Franciszka Józefa i Spitsbergenem. Średnia głębokość 229 m, najgłębsze miejsce 600 m. Od północnego zachodu wpływa szczątkowo ciepły północno-atlantycki prąd zatokowy Golfstrom, dzięki temu woda latem osiąga temperaturę 4-8 st. C, a miejscami nawet 10 st. C i 2 st. C zimą. Morze Barentsa jest najcieplejszym morzem Arktycznego Oceanu. Konfiguracja i ukształtowanie podmorskiego krajobrazu jest bardzo urozmaicone: od pionowych ścian opadających na znaczne głębokości, do łagodnych stoków i ścian z uskokami i tarasami. Zasolenie morza to 32-35 promili. W morzu prądy słabe, silniejsze przydenne prądy występują w rejonie „Siedmiu wysp”. Przypływy i odpływy co 12 godzin, posiadają atlantycki charakter. Szczególnie odczuwalne są przy wybrzeżu w rejonie na wschód od Murmańska, różnice dochodzą nawet do 4 m.